Tam gdzie my, tam słońce.... Marta & Dominik / plener ślubny w górach

Zaczęło się od tego,że wrzuciłam na prywatny profil na fb piękny widok z wyprawy na Śnieżkę,z luźnym wpisem ,że cudnie byłoby zrobić w takich pięknych okolicznościach przyrody plener ślubny.I odezwała się ONA. Marta miała w głowie cały plan swojego ślubu, przyjęcie w plenerze,z lampionami,plener w górach...im więcej mówiła, tym bardziej nie mogłam się doczekać. Zanim nadszedł dzień ślubu i naszego poznania się osobiście,przegadałyśmy wiele godzin ustalając wszystkie szczegóły.
Cudni ludzie,piękny ślub, pełen wzruszeń...No i nasz fantastyczny plener, na który wybraliśmy się jak trójka szaleńców,mimo ze wszystkie stacje pogodowe przepowiadały burze i deszcze, postanowiliśmy zaryzykować.
Słowa Martusi "gdzie my tam słońce" :) Możecie wierzyć lub nie ale burzy i deszczu nie było,za to piękne słonce owszem.
Musielibyście widzieć miny ludzi na wyciągu kiedy szliśmy a potem wjeżdżaliśmy do góry z wszystkimi manelami po to,
by chwilę przed końcem zorientować się,że w samochodzie na dole został wianek.
Wszystko na wariackich papierach bo czasu było niewiele na powrót i wjazd z powrotem do góry ale na szczęście Dominik zdążył.To nie koniec wrażeń.W Domku Śląskim okazało się,że Dominik nie ma spinek ;)
Cudowna para.Bez spięcia, naturalność i uczucie ,które bije na odłegłość.
Plener o zachodzie,wspólna nocka w schronisku i przeciąganie kołdry na swoją stronę,tak było zimno,brr :), pobudka o 3.30 i wyjście w nocy w góry by zrobić zdjęcia o wschodzie słońca. 9 stopni! i szybki sus do łóżka po powrocie do schroniska,tacy byliśmy zmarznięci.Wszystko to będę wspominać z wielkim uśmiechem i sentymentem.Bo dla takich ludzi jak Marta i Dominik, dla ich radości i spełnienia marzeń- warto.
No i się wzruszyłam....

Dziś zaczynam od pleneru:)






















a tak było w dniu ślubu...